Soms is het leven een aaneenschakeling van activiteiten en grote drukte en vliegen we van hot naar her.

We proppen alles zo ontzettend vol dat we soms tegen vrienden zeggen:

“eehm ja over drie maanden heb ik weer een gaatje voor jullie..”
De meeste vrouwen hebben tegenwoordig naast hun moederschap een drukke baan, de meeste vaders ook ;-).

We brengen de kids naar school duiken weer in de auto op weg naar het werk, ondertussen bellen we de tandarts voor een afspraak, rennen we de supermarkt nog even binnen voor een aantal boodschappen en komen al hijgend aan op het werk om daar gelijk een hele stapel facturen weg te schrijven en de administratie op orde te brengen. We hebben amper de tijd om even wat te eten smiddags en we moeten weer vliegen om de kinderen uit school te halen, en ze naar gymles te brengen.

Daarna nog even vlug een fatsoenlijke maaltijd op tafel te zetten en met de kids weer in de auto met hun instrumenten op weg voor muziekles. Tijdens het wachten en “luisteren” kunnen we tegenwoordig op onze telefoontjes onze mails beantwoorden

(sjonge dat scheelt veel tijd…) en als we weer thuis zijn beginnen we aan het hele avond ritueel. Kids naar bed en wij? Helemaal gevloerd en onderuitgezakt op de bank.

Wat een leven?!

Dit geldt gelukkig niet voor iedereen en het is ook een tikkeltje overdreven 😉 maar we zien het volgens mij steeds meer.. druk, druk, druk, stress, stress, stress …

Alles wordt tegenwoordig netjes opgeschreven in de agenda en we krijgen vaak te horen: “tja we hebben het zo druk, maar dat kennen jullie ook wel toch…?!”

Nu ik dit schrijf is het heerlijk rustig in huis.

Mama heeft even rust. Zo stil is het hier bijna nooit 😉

Ik denk aan Jezus. Waar Hij was, waren mensen.

En niet zomaar een paar. Nee, hele menigtes.

Wat een drukte moet dat zijn geweest.

Met al hun nood, al hun vragen kwamen ze naar Hem.

Er staat nergens in de bijbel dat Jezus Zijn agenda erbij pakte en sprak: “Even wachten Petrus, zoals je ziet zijn er veel wachtenden voor je. Volgende week woensdag heb ik misschien wel even tijd om een rondje met je te lopen.”

Of tegen een zieke: “Sorry mevrouw maar komt u morgen maar terug. Ik wil nu graag even relaxen…”

Wat heerlijk dat Jezus dat nooit zei. Dat Hij ALTIJD en voor IEDEREEN tijd had, of tijd vrij maakte.

Ja, Hij had ook rust nodig en zocht heel bewust de stilte op om met Zijn Vader te praten. Maar als de menigte Hem weer gevonden had stuurde Hij ze nooit weg.

Hij was bewogen. Hij nam de tijd. Sterker nog Hij dacht zelfs niet aan tijd.

Hij dacht aan de mens.

Hoe gaan wij om met alle dagelijkse drukte? Hoe gaan wij om met onze tijd? Met de mensen om ons heen? Nemen we de tijd voor ze?

Jezus zocht de stilte.

Laten wij in deze drukke, chaotische wereld, momenten nemen waarin we het stof van alle beslommeringen van onze voeten schudden en

gaan zitten aan Zijn voeten!

‘Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven.’

Matteüs 11:28