Alweer een tijdje geleden waren we bij lieve vrienden op bezoek die een hele lieve viervoeter hebben.
Onze kinderen moeten meestal niks van honden hebben maar Als het beessie eenmaal op z’n plekkie naast het baasje ligt gaat het meestal wel en durven ze beide zelfs het diertje af en toe te aaien.
Maar het liep deze keer net even iets anders….
Toen wij ben hen aankwamen was de heer des huizes even een blokje om met de hond.
Maar ineens Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat het beessie inmiddels weer thuis was en
Onze oudste die het dichtst bij me stond kon ik nog net op tijd op mn schoot krijgen,
de jongste stond iets verder en had nog geen idee van wat er stond te gebeuren tot de grote hond recht voor dr stond en haar hele gezicht begon af te likken alsof haar hoofd een water ijsje betrof!
Ze begon te krijsen en als ze al had kunnen praten had ze vast heel hard “papa” gegild. Haar vader, haar held voor altijd, greep haar weg uit de klauwen van dit gewelddadige beest.. eeehmm tja hij bedoelt het vast goed maar ik kan zo in de gedachten van ons dochtertje komen…
Je moet je voorstellen een beest wat wel even twee keer zo groot als je zelf is, en dan een enorme tong over je hoofd haalt. Je zou toch minstens denken dat je wordt aangevallen, opgegeten??
Volgens Johan ging dat tere kinderhartje ook nog even 180 x sneller…
Och mijn lieverdje.
Ik denk aan het verhaal van David en Goliath.
Onder het hele volk Israel was er niemand die het tegen die enorme reus wilde opnemen. Ze begonnen ook te krijsen als de reus aan kwam denderen en hij woest met zijn speer rond zwaaide.
Maar toen kwam een jonge man, die het wel aandurfde. David. Geliefde van God.
Hij liet zich niet intimideren door de grootte van deze man, door de wapens van zijn vijand, door zijn grove woorden. Nee.. David had niet alleen een slinger en een paar stenen die hij als wapen gebruikte tegen Goliath en waar hij hem ook nog mee doodde.
Zijn grootste wapen daarnaast was: gebed.
Heer ik kan het niet zonder u, papa help me!
Ik denk aan het nu. Ook nu hebben wij nog met een goliath te maken.
De vijand van God, en dus ook onze vijand.
Ook door deze reus kunnen we ons geïntimideerd voelen en voelen we onze knieen soms knikken als we weer voor vijandelijke linies staan. Ons hart gaat ook 180x sneller en we zouden ons het liefst om willen draaien en weg vluchten…
Maar ik geloof dat we dan alleen maar “Papa” hoeven te roepen en daar is … God.
Een Held die verlost (zefanja 3:17)
Hij pakt ons op en samen lopen we door vijandelijk gebied.
Hij heeft de vijand aan het kruis al verslagen! Hij is Overwinnaar!
Met God, mijn Hemelse Vader loop ik op een legerbende (Psalm 18:30)
Ik vrees geen hond, geen reus, geen kwaad, want Papa is bij mij!
Recente reacties