Pfff, wat een dag!
(en moet je nagaan de dag is nog niet half voorbij!;-)
Echt er zijn van die dagen dat alles niet echt loopt zoals het zou “moeten” gaan, en je echt weinig energie hebt.
Hoor hier een vermoeide moe-der.
Wakker gemaakt door zingende peuter naast me in bed. Naarmate de minuten voorbij strijken wordt het gegalm steeds vervelender. Wat me overdag als muziek in de oren klinkt is nu irritatie factor 1!
Ik heis me uitgeput overeind en werp ondertussen een blik op de klok. 8.15! Ons jongste telgje moet hoognodig gevoed worden.
(Braaf kind van 4 maanden, ligt heerlijk op haar duimpje te sabbelen.) Een van de momenten dat ik dankbaar ben dat we de oudste pas in het nieuwe schooljaar naar school gaan doen 8.30 had ik nu never nooit meer gered!
Kleuter Jedidjah staat inmiddels ook naast mn bed.
Terwijl ik ga voeden gaat ze zichzelf aankleden.
Als ze voor de 23ste keer aan het bed verschijnt met een andere outfit vind ik het welletjes. Dit hou je nu maar aan. Toch moet ik stiekem ook wel lachen om die “mode-shows” 😉
Ik kleed t jongste ukkie om en leg dr terug in haar wiegje. Wat een heerlijk rustig poppie. Pakt dr duimpie en valt wederom in een diepe slaap. Wat had ik er graag bij gekropen. Maar dit past natuurlijk niet. Zomin in het wiegje als in de dag zelf. We moeten door.
Peuter Deborah komt nog niet verder dan slaapzak uitdoen en dus moet ik ook deze nog gaan aankleden. Gelukkig is deze (nog) iets makkelijker dan dr grote zus en pak ik uit de kast wat IK leuk en handig vind.
En ohja, laat ik mezelf niet vergeten, met aankleden. Staat zo dom als ik toch nog beslis om vandaag boodschappen te gaan doen;-)
Laat ik ook maar gelijk een nieuwe was aan gaan zetten. Zucht..“ laundry a never ending story”
Ook gelijk de rest wat er nog hangt maar weer opvouwen, en hup gelijk in de kast. En ja hor inmiddels is het weer 10 uur als we aan het ontbijt zitten. (of heet dit dan al brunch?)
Even een bakkie koffie en er mag weer gevoed worden) Kinderen ondertussen voor de zoveelste keer gewaarschuwd en gestraft. (Ook soms een dagtaak!) nu zijn ze even naar buiten.
Ik kijk uit het raam en zie…. Geen kinderen! Zucht, here we go again!
Ik loop even naar buiten en vind ze achterin de tuin, tussen de bosjes.
Ze zijn zoet aan het spelen.
Dat valt weer mee:)
Ik duik weer achter mn laptop en geniet nog even van deze gestolen minuten, Over een half uur is de jongste weer aan de beurt.
Nog maar een bakkie koffie dan?
Recente reacties